Bu size son yazım okurlar(beni izleyen 7 kişi ve orada olduğunu bildiğim bir 7 kişi daha).Bunu okuduğunuzda ben çok uzaklarda olmayacağım.Hatta aynı yerde olacağım. Blog yazma işinden soğudum biraz.
Anlatacak birşeyim mi kalmadı?
Yalnızlığın bendeki etkisi, bestseller-edebi eser-klasikler hakkındaki düşüncelerim,Abu-k Hayat ve Kaya 'nın devamı ve benzerleri gibi bir sürü konu var aklımda.Hayır konu yokluğundan değil.
Kendim için yazıyordum işin başında , sonra sayaç koydum,istatistik şeyleri yaptım blog için , bunlar da benim kendim için yazdığım küçük ve tamamı bana ait karemi başkaları için yazdığım
bir sayfaya dönüştürdü. O benim değildi artık bir bakıma ve ben okusunlar diye yazıyordum ,kendim için değil.
Ama hakkını vermek gerek çok şey kattı bana bu Kare.Kare sayesinde yazım hatalarından kurtulmaya başladım.Daha çabuk yazabiliyorum ifade etmek istediğim şeyleri.,bu da ifade yeteneğim gelişti demek.Saçma salak cümlelerimi zamanla düzeltme imkanı buldum.4 çizgili kareyi bir boks ringi gibi düşünürsek ,güçlendirdi beni doğru ama canımı da yaktı.
Yani operasyon amacından saptı okurum.
"Bugün kaç kişi okumuş ?" "Niye şu kadar düşüş var ?" "çok şişirdim kendimi herhalde bak 2 kişi girmiş bugün" " ben kötü mü yazıyorum ?"
Bunlar benim soracağım sorular değil.Ben yazarım insanlar okursa okur okumazsa derdim değil diyebilmem gerek.Diyemesem bile bu kadar hırslanmamam gerek bu konuda.
İsim vermeden ve kimseciklere haber vermeden sayaçsız bir blog açma işi ihtimal dahilinde.(düzenli ve sınırsız yazmamı sağladığı için,günlükte 3 Şubat için tek sayfa var )
Ufak bir hikayeyle bitiriyorum . Hikaye bana ait değil Carpe Diem yayın evinin Felsefeyle alakalı bir kitabından.
Bir bilgeye "Nasıl insan oluruz ?" diye sormuşlar.
"Üç adımda " demiş bilge
"Nedir onlar ?"
"Sana kötülük yapanlar hakkında kötü düşünmeyeceksin ,bu birinci adımdır."
"Sana kötülük yapanlara iyilik yapmaya başlarsın bu ikinci adımdır."Bu adımı atabilirsen insan olmaya başladın demektir.
Nihayet sana iyilik yapanla kötülük yapan arasında bir fark hissetmemeye başlarsın ,işte insan olmak budur."
Dikkat edin " sana iyilik yapana kötülük yapmayacaksın" dememiş bunu yazan ama onu bile yapanı bilirim.
İnsan kal, sağlıcakla kal okurum !
1 yorum:
Yazmak tuhaf bir şey. Yani ben kendimi düşündüm şimdi, çok öncelerden beri yazıyorum. Günlüğe, defter arkalarına, bazen bulduğum küçük bir kağıt parçasına...Yani bir ihtiyaç bu. Sonra blog diye bir şey varmış diyerek internet aleminde yazmaya başladım. Kimseler bilmiyordu bir blogum olduğunu, hiçbir blog sitesine de üye olmamıştım. Sonra birkaç kişi okumaya, yorum yapmaya başladılar. Sonra ben "birileri okuyor" diyerek bir şeylere daha çok dikkat eder oldum. Sonra bir blog sitesine üye olup birkaç izleyici daha kazandım belki. Sonra bir baktım 100 kadar izleyicim olmuş. Şimdilerde bir kişi daha var veya yok hiç de mühim gelmiyor inan. Başlarda belki evet, izleyici, siteye giren çıkanlar bir nebze önemliydi, kendimi iyi hissettiriyordu ama şimdi öyle mi? Hayır. Ama beğenilme kaygısı, okunma kaygısı bana bir şeyler kattı mı? Evet, kesinlikle evet. Birçok blog okuduğumdan, bu bloglara şu aralar vakit ayıramadığımdan inan geri kalan yazıların hakkında pek fikir sahibi sayılmam. Readerda bakınırken ilgimi çekti yazın ve ben de bir şeyler yazayım istedim. Kaç kez blogunu terk etmek isteyen biri olarak böyle bir şeye hakkım olmasa da bence "bırakma kareyi" diyorum. Yani ilktir, güzeldir, pek çok şeyin burda saklıdır, anlamlıdır. Madem bir başka blog açmayı düşünüyorsun, burayı okumaya kapat, yalnızca senin kullanımında olsun, kimse okumasın ama "kare" olsun yine. Sonra bakarsın, yeniden okunsun istersin, biz yine burda oluruz, kimbilir!
Çok konuştum farkındayım ama ne bileyim içimden geldi!
Tabii ki karar senin sevgili yazar.
Yorum Gönder