Limon

Sana ait değil toprak, sen toprağa aitsin. Aldatmasın seni sayısız hücren sakın, kainatın içinde toz dahi değilsin, önce kibrine boşver. Yaşamın rengine, kokusuna da aldanma, ödünç onlar çünkü sana. Bitmez çelişkilerinin ve leke sürmediğin haklılığının akıbeti belki korkutur seni şimdi, onların dahi bir önemi yok. Önce hikayeni anlatacak kimse kalmayacak, sonra da çözülen bedenin suya karışacak, bir limon ağacının yaprağına hayat diye dolacak senden geriye kalan. Ve yalnız bu kadar işte, yok mu bunda bir güzellik de anlam arar durursun bitmez sandığın ömre.