Çok alışmışım kendimle konuşmaya , sanıyorum ondandır biraz herkese yabancı kalmışım, ben dahil. Sarılasım da var ama kollarım kavuşmuyor. Belki de olduğumdan daha anlamlı görüyorum kendimi , bilmiyorum. Dev aynasına dolmuş suratım sığmıyor başkasını , kokulara alışamıyorum. Gözlerim çok küçülmüş karanlıkta , ışıktan korkar olmuş kuytuda yaşıyorum.
Ben
Gönderen
ufuk
27 Eylül 2014 Cumartesi
0 yorum:
Yorum Gönder