Ne garip duygu bu sevmek arzusu
Eksilmek pahasına
Sevebilmekten uzakken bu denli
Daha hakketmekten şüphe duyarken
Üzerine bir de sevilmeyi beklemek
Öte yandan şimdi kime gerek
Durup dururken dertsiz başa
Onca karmaşa ,onca emek
Huzursuzluk , mutsuzluk
Sancılı geceler demek belki sevmek
İşte hiç akıllıca değilken
Onca koca sebebe rağmen
Susuzluktan kavrulmuş gibi
Deli gibi sevmek istemek
mek
Taş
yüzümde hissettiğim kaldırım taşlarından ibaret benim
düşmeye dair bildiğim
ve taş bana öğretti ki
beni ayakta tutan
minnet ettiğim buluttan kalabalıklar
destansı kahramanlar
ya da o makyajlı suratlar değil
yine ayaklarımdır .
Onlar
Önemli olmamalı bu kadar düşündükleri ve insanlar
, ölüm ile yaşamakla , yaşamak ile ölüm arasında önemli olmamalı bu kadar onlar
geriye
ya kırkıma varmadan kurşunla bolivyada
yada sıtmadan ve yokluktan
ve gecelerce soğukta titreyerek belki
belki de bir düğmenin ucunda
sallanan bir sandalye
veya batan bir teknede
kalbim dur dediğinde
beni de bulacak ölüm
an geldiğinde
ve artık ne hatırlanmak
ne de üstüme kapatılacak o mermer kapak
yalnız yaşamak kalacak benden geriye