Sanki psikolojime oyun oynar gibi kendimi yalnızlığıma hapsettim yine . Kasıtlı mı bu yaptığım bilemiyorum çünkü yokluk da söz konusu bir bakıma. Yeşil yerler de gördüm denize yakın geçenlerde , betondan şehir ağır gelmeye başladı artık. Aslında ne harcı ne çimentosu derdim benim , insanı benim değil gibi bu yaşadığım yerin . Buza dokununca hem yapışır hem üşür ya parmaklarım onun gibi işte , kurtaramıyorum kendimi ve işin kötüsü yaşamı tüketmek gibi oluyor sonrasında yaşamak. Öncesini kaçırdığını bilerek sonrasını yaşamaya çalışmak. Yoruldum ya , yeminle yoruldum ben artık .
1 yorum:
Artık insanların kalbi de betondan yapılma maalesef Ufukcan.O yerlerden kurtulsan insanlardan kurtulamıyorsun.İçlerindeki buzlar yayılıp bizim kalplerimize de hükmetmeye çalışıyor.Hiçbir şeyin değişmeyeceğini düşünen ben artık ben değilim.Oyunu kuralına göre oynamaya karar verdim.Aslında buna çok önceden karar vermiştim ama henüz her kuralı tam olarak anlayamadığımı farkettim.Hayatın gerisinde kalmaktansa bu değişimi geçirmenin ne kadar faydalı olacağını düşünüyorum şu günlerde.Henüz yeteri kadar iyi olmadığımı anladım bugün.Ama olsun bunlar da 2 ileri 1 geri mantığının bir parçası.Elbet hedefe ulaşacağım.Kirletmek istemediğim kalbimi önce sarıp sarmalayıp sonra dünyaya açacağım ki ilerde baktığımda hala sağlam kalabilsin.Ondan sonra da artık kirlenir mi buz mu tutar geri sorun değil...
Yorum Gönder