Yemin ederim dengemi bozdu bu mayalar , uyuyamıyorum arkadaş .
Japon balığı
Bir dolaşım başladı içimde yine yeniden ve habersizmişim ben kapıdaymış gibi beni bekleyenden. Sıcağa akıntıya kapıldım diyorum .Kayıyor kaygan sular arasından parmaklarımın ve hâla gözlerim açılmaya karar vermemişken gülmek geliyor içimden . Dolmadan ağzıma bu nehir , almadan beni balık yapmadan beni kahkahalar dolusu gülmek geliyor içimden. Sonrası da umrumda bile değil .
Yoruldum
Sanki psikolojime oyun oynar gibi kendimi yalnızlığıma hapsettim yine . Kasıtlı mı bu yaptığım bilemiyorum çünkü yokluk da söz konusu bir bakıma. Yeşil yerler de gördüm denize yakın geçenlerde , betondan şehir ağır gelmeye başladı artık. Aslında ne harcı ne çimentosu derdim benim , insanı benim değil gibi bu yaşadığım yerin . Buza dokununca hem yapışır hem üşür ya parmaklarım onun gibi işte , kurtaramıyorum kendimi ve işin kötüsü yaşamı tüketmek gibi oluyor sonrasında yaşamak. Öncesini kaçırdığını bilerek sonrasını yaşamaya çalışmak. Yoruldum ya , yeminle yoruldum ben artık .