Dolma kalem diye bi sevgili yaptım kendime.
Çok sadık, ellere dökmez sırlarımı , ne desem dinler ama sözlerimi geri satar bana düşün der üzerine yazdıklarının yeme lafını sonra.Bana beyaz kağıt nasıl ziyan edilir onu anlatır.
Çok sabırlıdır hiç acele etmez, bekler mürekkebin işlemesini son satıra dek sonra çakmak rica ettirir tütüncüden ,hadi yak der kağıdı.
Çok da yüzsüz olur bazen ama bu özelliğini de severim ,son külleri karışınca rüzgara kağıdın tebessüm eder masanın köşesinden haydi bir daha der utanmaz.
1 yorum:
bir kalem ve kalem oluşuyla birlikte insana benzer tavrıyla önümüze dikilişi.
gülümsek :)
Yorum Gönder