Büyüdüm ben bugün

 18 yıldır değil,ben bugün büyüdüm.Beni kendimden bile ayıran düşüncelerim ilk defa başımı yeni bir derde sokmak yerine deva oldu bugün bana .Kendimi bildim bileli patlak ampulu tozlanmış bir odanın karanlık köşesine sinmiş gölgem gibi beni takip eden yalnızlığımdan kurtuldum bugün. Yanlış cümlemi mağzur görün ,anlatmak istediğim , yalnızlığımdan değil bende bıraktığı o kötü etkiden kurtuldum bugün.

Kolay olmadı kayıtsız şartsız her şekilde beni dinleyen okurum.
,dinlememe özgürlüğüne sahip misin bilmiyorum ama elimde olsaydı sana bu özgürlüğü verirdim ve bu yüzden hala çarpıya basmamış olman hoşuma gidiyor ,basmış olsan da hoşuma gitmeye devam edecek.

Anne rahmindeyken annenin ruh hali çocuğunun ruh halini şekillendirirmiş ve şimdi çok huzurlu sayılabilecek ailemin durumu ( bu yüzden yaratana teşekkür ederim arasıra ) ben doğarken o kadar da iyi sayılmazmış.Zamanında kendini yalnız hissetmiş olan annemin söylemidir bu.

Ve ben , olaya böyle bakacak olursak miras edindiğim bu ruh halinden sıyrılmaya başladığımı hissediyorum.

Savaşta tek asker var etrafında kuru kalabalık , karşıda düşman diyecek olursak.Karşıdaki düşmana karşı kendisini bir topluluk gibi hisseden o tek asker için kuru kalabalık bir fayda ifade etmiyorsa ,askerin tek olması   veya kuru kalabalıkla birlikte olması tek şeyi değiştiriyor.O asker kalabalık bir grubun parçası olduğunu düşündüğü için yalnız kalmaya hazırlanamıyor.Ve mutlaka yalnız kalacak olan bu asker huzur verici o kalabalıktan kendi eliye vazgeçmediği sürece kalabalık onu her terkedişinde varolan sorun karşısında çöküyor.Geriye o kuru kalabalıktan kalan tek askerle sorunu örtüyor kapatıyor.

- Kimse kalmazsa ne olacak peki ?
- Askerin ruhuna El Fatiha .