Acayip

Son günlerde felaket bi psikoloji içerisindeyim.Dünya üzerinde eşi benzeri olmayan biri olduğumu düşünüyorum . Bu bakış açısına neden olansa kafamın içinde kendimi bildim bileli (bayaa oluyo) gezinip duran ve tek işi soru üretmek olan adamcıklar. Bi de insanların davranış ,olaylara bakış tarzları çok dar ve malca geliyo bana . ( Cidden sıyırdım sevgili okurum) Ben insanlara öncelikle insan oldukları için iyi davranmaya çalışsam da insanlar malesef kıçlarından anlıyolar .

Mutevazilik yapmaya çalışıorum arkadaş meclisi gibi biyerde mesela , adam direk gömmeye uraşıyo. N'oluyoz abi deyince de biz alıngan oluoz o da ayrı bi mesele. Hayatta güçlü olacaksın der annem .Doğru söylüyo ama ben iyi de olmak istiyorum. Mesela sürekli üzerinden kırıcı espriler yapılan çocuğu savunuyosun insan olamayanlara karşı çocuun kendisi geliyo kelek atıyo sana!

Malesef demek gelmiyo içimden ama malesef sen kulak tıkayamıyosun böyle durumlara .Bidaha olsa bidaha yapcam birader.Bi tane insan çıkana kadar deniycem ben.Yıpranma payından Nobel mi verirler bilmem orasını ama ben KENDİM GİBİ İNSANLAR İSTİYORUM , hakkım ya bu benim.Edebiyat çalışırken bişi gördüm çok hoş ama nereye kadar diyesim geliyo şey dio orda

"Allah'a sığın şahs-ı halimin gazabından
Zira yumuşak huylu atın çiftesi pektir"

Yumuşak huylu at olsak çifte atacak adam çok memlekette , ben yediğimi paylaşabilmek isterim o çifte yemek ister nasıl yapcam bilemedim.