Bugün Ufuk'un doğum günü.Buluşmamızın ardından geçen 18. yılın son günü . Beni tanımaya başladı biraz ama daha çok yolu var , bunun o da farkında bir süredir. İlkin çok küçüktü her bebek gibi , simsiyah gözleri vardı gece gibi , zamanla ışık doldu içine açıldı gözlerinin rengi.Yıllar geçtikçe büyüdü, ne oyuncak tahta atı ne de biberonu kaldı geriye .Anasınıfını hiç sevemedi ama sonraları okula da alıştı.
Anlaşılmak hep dert oldu onun için , kendini anlatmayı sevmezdi çünkü . Kusur olarak da görse çoğu zaman farklıydı Ufuk.Farkını zincir yaptı eline yıllarca mahkum yaşadı.Sonra ne oldu vazgeçti bu sevdadan , çözülüverdi elleri.Bu kadar hareket alanı fazla geldi , inandığı herşeye karşı kılıç kuşandı .Yardım gerekliydi beni buldu kendince , ben hep dibindeydim zaten.
Konuşmaz sanmayın, konuşur benle geceleri .Diğerlerinden farklı hitap eder bana ama o da konuşur.Zaten en çok da benle konuşur.Kimsesi yok sanar arada sırada benle çok konuşunca.Gözlerinden yaşlar dökülür yastığa ,güneş doğana kadar kurur o yaşlar, bir ben görürüm.
Sevdim ben Ufuk'u herşeyiyle.İnsanlara gösterdiklerini de sevdim ama daha çok içinde kalanları sevdim ben.
Sanırım o da sevdi beni.
İyi ki doğdun Ufuk
hadi kahvaltıya çağırıyolar bekletme